Bu makale, Tayvan'ın nükleer enerji konusundaki yönetim sorunlarını, özellikle Nükleer Üç ve Nükleer Dört santrallerinin başarısını ve başarısızlığını araştırmaktadır. Nükleer Üç santralinin otoriter dönemdeki başarısı, toplumun "yazılım" eksikliğini vurgularken, Nükleer Dört santrali yönetim başarısızlığı nedeniyle çalışamaz hale gelmiştir. Nükleer atık yönetimi sorunu, yönetim işlevselliğinin yetersizliğini ortaya koymakta ve toplumsal güven krizini derinleştirmektedir. Referandumun yabancılaşması, yönetim sisteminin etkisizliğini yansıtarak toplumsal konsensüsü teşvik edememekte, aksine karşıtlığı artırmaktadır.